Twee kapiteins op een schip

De telefoon gaat: “Heb je van de week tijd voor mij? Ik wil je iets vertellen, wat mij allang dwars zit en met wie ik het nooit heb kunnen delen. Nu pas ben ik zover om het definitief af te sluiten. Gelukkig heb ik jouw telefoonnummer nog bewaard; vond je folder in mijn papieren. Ik hoor gauw van je. Doei!” En ze hing op…   Ik herinner me Mary nog vaag. Was ze niet die zelfstandige, creatieve, vindingrijke en hard werkende vrouw, die altijd klaar stond als iemand haar nodig had? M.i. las ze veel, volgde de ene cursus na de andere. Ze wilde van haar toekomst “iets moois” maken, zoals ze zelf zei en “vooral onafhankelijk zijn van een ander”. Ze had zich ook voorgenomen “geen kinderen te nemen, omdat die teveel beslag op haar zouden leggen, waardoor zij haar talenten niet meer kon ontwikkelen”.   Ja, ineens wist ik weer wie die bewuste Mary was… Wat zou zij mij willen vertellen? Ik moest diep graven, want er zijn – in de loop der jaren – zovelen bij mij op consult geweest, die mij hun diepste geheimen hebben verteld, maar Mary? Hoe komt het dat je van de ene mens meer gegevens onthoudt, dan van de andere? Ze heeft blijkbaar indruk op mij gemaakt.   In mijn agenda kijkend, prikte ik een datum en belde haar op. Ik kreeg haar direct persoonlijk aan de lijn. Wat was ze blij mij te horen! Wij maakten een definitieve afspraak. Ik vertelde haar wat zij mee moest nemen, tevens gaf ik de routebeschrijving door.   De foto’s en handschriften van Jim, haar ex-man, en die van zijn ouders lagen voor mij op tafel. Ze vertelde dat zij er veel moeite mee had over Jim te spreken, omdat zij het niet eerlijk vond achter zijn rug iets negatiefs over hem te zeggen. Ze wilde persé die periode afsluiten en dáárom had zij uiteindelijk gebeld voor deze afspraak.   Waarom was ze niet eerder gekomen? Mensen wachten meestal veel te lang met het loslaten van verdriet. Het is zo tegenstrijdig je verdriet zo te koesteren…   Mary woonde destijds nog bij haar ouders in het hartje van Rotterdam, in een 4-kamer flatje. Overal waren winkels in de buurt en het Centrum was niet ver van hun huis vandaan. In die tijd (begin 1970) was het moeilijk om aan een woning te komen, immers overal in de grote steden was woningnood, ook in de Gemeente Rotterdam.   Toen Jim zijn bull had gehaald, heeft hij Mary ten huwelijk gevraagd. Zij had hem gedurende zijn studie flink bijgestaan en uit dankbaarheid vroeg hij haar ten huwelijk. Zijn toekomstige schoonmoeder bood hun 2 kamers aan; beiden mochten bij haar intrekken, aangezien Mary’s vader inmiddels overleden was, het huis voor haar te groot werd en zij het prettig vond als er – in noodgevallen – iemand aanwezig was. Voor 2 werkende mensen was dit een uitstekende plaats om te wonen. Overdag hadden ze hun baan, dan deed moeder de boodschappen en vervolgens maakte zij het avondmaal klaar. Ze was zó gastvrij en ze was ontzettend trots op haar toekomstige schoonzoon.   Aanvankelijk was Mary niet van plan te gaan trouwen, ze wilde alleen blijven; ze had al zoveel misverstanden om zich heen gezien, dat ze voor zichzelf had gekozen. Te bedenken dat ze haar héle leven moest delen met één en dezelfde persoon, waardoor haar eigen identiteit en creativiteit verloren zou gaan. Dat zij zijn vrienden moest accepteren; hoe kon ze weten of die mensen haar aanstonden? Terwijl zij haar eigen vriendenkring niet meer die aandacht kon geven, die ze wilde geven.   Mary zag het moederschap ook niet zitten. Al die verantwoordelijkheid voor een nieuwe generatie, ze was zelf nog niet eens klaar met haar ontwikkeling, laat staan een kind(eren) op te voeden. Kortom: Het was beter voor haar een eigen en zelfstandig leven te leiden, zonder iemand permanent om haar heen. Ze heeft dit onderwerp meerdere malen aangesneden, blijkbaar had Jim daar een andere mening over, die hij op die momenten niet uitte. Jim was nogal introvert, Mary herinnerde zich dat hij eigenlijk nóóit zijn standpunt hierover hardop heeft geuit… Zij had voor haarzelf het stellige idee dat zij zich opgesloten en beknot zou gaan voelen! Haar motto was dan ook: Vrijheid, blijheid!   Toen ze 30 jaar werd en iedereen uit haar omgeving reeds getrouwd was, hoorde ze regelmatig: “Nou, Mary, nu is het jouw beurt”. “Je wordt een ouwe vrijster, straks verzuur je nog”. “En als je nog kinderen wil hebben, moet je opschieten”. Al dat soort op- en aanmerkingen werden naar haar hoofd geslingerd. En als ze met de getrouwde oudere zusters of met -vriendinnen hierover sprak, dan leek het net alsof ze allemaal hetzelfde sleur-verhaal vertelden. Het huwelijk boeide haar totaal niet…   Jim had net zijn diploma op zak, toen hem een mooie baan werd aangeboden met een uitmuntend salaris. Wat waren ze blij! De bruiloft ging tòch door. Mary had op dat moment ook een prettige baan. Voorlopig hadden zij een dak boven hun hoofd en een redelijk goede tweedehandse auto. Wat wilden zij dan nog meer…?   En toen gebeurde er iets, wat nóóit meer goed gekomen is in haar huwelijk met Jim, nl.:   Eén dag ná de huwelijksplechtigheid (de cadeautjes waren nog niet eens allemaal uitgepakt), riep Jim zijn nieuwbakken vrouw bij zich in hun woonkamertje. Hij was groot van stuk, boog zich over haar heen. Hij zei als volgt, daarbij zijn wijsvinger opheffend, hetgeen Mary als zéér denigrerend opvatte:“Luister, er kunnen géén 2 kapiteins op 1 schip zijn! En IK ben hier die kapitein!” Mary kon nog net zeggen, “dat er géén schip was, maar een samenspel tussen man en vrouw en dat beiden 50% recht van spreken hebben…!”   Blijkbaar had Jim er niet op gerekend dat zijn vrouw zó ad rem was; hij wist duvelsgoed dat zij geëmancipeerd was, maar op dat moment hadhij daar niet van terug! Hij zweeg in alle talen, liet haar niet eens uitpraten, pakte zijn jas en tas en ging naar zijn werk… Mary kon zichzelf wel voor haar kop slaan: dàt was nu juist hetgeen waarvoor zij bang was, als ze goed en wel getrouwd zou zijn… nl. dat hij “meende” de meerdere te zijn…   Waarschijnlijk was het niet eens zijn bedoeling geweest haar te kwetsen. Eerder nog haar gerust te stellen, door haar te zeggen, dat zij zich voortaan geen zorgen meer voor de toekomst hoefde te maken; dat hij vanaf nu – als man en echtgenoot – alle verantwoordelijkheid zou dragen… Hij had dit beter op een rustig moment kunnen bespreken. Helaas, het ongeluk was reeds geschied…  

*Het is de toon die de muziek maakt…

  Bij thuiskomst heeft Jim zich niet eens verontschuldigd over het feit, dat hij zo ontactvol tegenover haar is geweest. Hij was het hele gesprek al lang vergeten, hij had het véél te druk met zijn werk… Sindsdien is de sfeer nóóit meer goed gekomen tussen die twee mensen. Trouwens haar 1^e nacht met hem was óók al een crime…! Mary had het zich iets romantischer voorgesteld! Helaas!   “Als dìt het ware huwelijk is, dan is mijn voorspelling precies uitgekomen! Wat een teleurstelling!” zei ze zuchtend…   Ondanks die “teleurstelling” heeft Mary zich – naast haar echtgenoot – altijd als een lady gedragen. Als ze uitgenodigd werden of als zijzelf aan huis hoog bezoek kregen, dan was zij de first lady. Zij was correct, zij sprak haar talen perfect en zij was bij iedereen geliefd. Ze kleedde zich eenvoudig, maar zag er altijd gedistingeerd uit. Jim ontpopte zich naderhand als een lomperik, hij had overal direct zijn antwoord klaar, daarentegen stond hij vaak met een mond vol tanden, als het over algemene ontwikkeling ging.   “Een vrouw is sluw”, wordt er gezegd,maar Mary was niet sluw, zij was slim nl. zij observeerde zijn zwakke karaktereigenschappen; ze zweeg als het nodig was; ze was tactvol, waardoor er geen ruzie ontstond. Zij had begrip voor het feit dat hij een moeilijke en verantwoordelijke baan had. Er ontstond wel een soort stilzwijgen tussen de twee echtelieden. Door haar eigen werkzaamheden kreeg Mary van haar superieuren op haar werk eveneens belangrijke en nuttige ideeën, in het belang van hun zaak, te horen, die Jim wellicht in zijn bedrijf kon gebruiken. Het bleek dat Jim nog een nare eigenschap had (stiekem?), om die ideeën – tijdens de avondmaaltijd wèl aan te horen, maar nóóit een response gaf hoe en/of hij ze in zijn bedrijf in praktijk had gebracht, als Mary hem daar op een later tijdstip naar vroeg…   Jim ging meermalen per jaar op zakenreis naar het buitenland. Aangezien hij niet op vaste tijden met Mary op vakantie kon gaan, lag het voor de hand dat zij af en toe met hem mee op zakenreis ging, al hoewel hij haar als “storende” factor zag, terwijl hij gewoon zijn vergaderingen kon houden, zonder door haar gestoord te worden. Deze reizen waren niet langer dan 14 dagen i.v.m. zijn werkplanning in Nederland. Tijdens deze bijeenkomsten, zat Mary dan met een blocnote en een balpen in een stil hoekje haar reisverhalen te schrijven voor zieken, bejaarden en eenzamen… Op die manier heeft zij hem laten weten, dat zij náást hem stond en niet achter hem…   Na 20 jaar zijn ze uiteindelijk toch uit elkaar gegaan. Hoe Mary het volgehouden heeft, weet zij alleen? Ze bedankte me voor mijn luisterend oor en ging opgetogen huiswaarts…

______________________________________

Gedistingeerd

(http://www.woorden.org/woord/gedistingeerd)

  1) fijn, evenwichtig, edel. 2) deftig, statig, beschaafd, eminent, keurig, voornaam 3) voornaam Jaar van herkomst: 1770 (Aanv WNT ). 4) 1) Aanzienlijk 2) Beschaafd 3) Beroemd 4) Deftig 5) Doorluchtig 6) Fijn 7) Gewichtig 8) Hooggeplaatst 9) Illuster 10) Verheven 11) Vooraanstaand 12) Voornaam 13) Welgemanierd. 5) voornaam (toon de herkomst via de etymologiebank).

____________________________________

Crime

(http://www.woorden.org/woord/crime)

1. Bezoeking 2) Misdaad 3) Narigheid 4) Ramp 5) Schande 6) Vervelende omstandigheid 7) Verschrikking …

___________________________

Lomperik

(http://www.woorden.org/woord/lomperik)

1) Boerenhufter 2) Buffel 3) Botterik 4) Boerenhengst 5) Beer 6) Hork 7) Karhengst 8) Kinkel 9) Lomperd 10) Onbeschaafde kerel 11) Onbeschoft persoon 12) Onbehouwen figuur.

_____________________________

Sluw

(http://www.woorden.org/woord/sluwheid)

1. Arglistigheid 2) Arglist 3) Doortraptheid 4) Finesse 5) Geslepenheid 6) Gladheid 7) Gewiekstheid 8) Geraffineerdheid 9) Leepheid 10) Linkheid 11) Listigheid 12)Loosheid.

_________________________________________

Emancipatie

(Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Emancipatie

Emancipatie (van het Latijnse emancipatio) is het streven naar een volwaardige plaats in de samenleving vanuit een achtergestelde positie. Dit kan via gelijkgerechtigdheid, zelfstandigheid of de formele toekenning van gelijke rechten, gelijkstelling voor de wet. Voorbeelden zijn vrouwenemancipatie en de emancipatie van Afro-Amerikanen in de Verenigde Staten).

The post Twee kapiteins op een schip appeared first on Carla Bronkhorst.